นี่หรือคนที่อภิสิทธิ์สั่งปราบ...????
แม้ผมจะไม่จงรักภักดีกับเจ้า แต่ผมก็ไม่เคยคิดร้ายหรืออยากทำลายให้วายวอด
ผมเขียนติติงหรือเกี่ยวข้องด้วยเจ้าทุกครั้ง ก็อยู่บนรากฐานการเสนอความจริง
วิเคราะห์ตื้น ๆ ทางวิชาการ ตามที่ปัญญาและเวลาอันน้อยนิดจะอำนวย
แต่ส่วนใหญ่ ก็เป็นการสะกิดให้พระเจ้าแผ่นดินได้เกิดสติและทำในสิ่งที่ถูกต้องชอบธรรม
ดังนั้น เมื่อผมตื่นจากฝันเมื่อหัวค่ำนี้ ผมจึงตกใจ และขนหัวลุก แล้วก็เกิดอาการห่วงใยบ้านเมือง
และห่วงใยบรรดาผู้คนที่เกี่ยวข้องกับการทรยศประชาชนทุกคน เพราะในฝัน มันสยดสยอง...
น่ากลัวเกินกว่าจะใช้คำอธิบายให้ครบได้
ฝันที่เพิ่งจบไป มันชัดเจน เหมือนจริง
ภาพคนเสื้อแดงและหลากสี เต็มแผ่นดิน และเนืองแน่นรอบปราสาทสีทอง ยอดทอง
ดูแล้วเหมือนทะเลสีแดงที่กำลังเอ่อท้นขึ้นท่วมยอดปราสาท ฟ้าที่เป็นสีหม่น
แต่ยังพอมีแสงให้เห็นเงาสะท้อนสีแดง และเมื่อคลื่นสีแดง
หลั่งท้นขึ้นสู่ยอดปราสาท พลังสีแดงสะท้อนในแสงอันน้อยนิด
กลับกลายเป็นสีแดงเพลิงสะท้อนขึ้นฟ้า
บนเชิงเขาที่ผมเดินกึ่งวิ่งเข้าไปดู ตาที่เบิ่งมองที่เบื้องหน้า
ที่ปลายปราสาทสีทองกำลังจะจมคลื่นมหาชนสีแดง
กลับต้องเบิ่งกว้างยิ่งขึ้น เมื่อบนตะแลงแกงที่โผล่มาอยู่เบื้องหน้าผมอย่างฉับพลันนั้น
กลับมีหัวคนอยู่หลายสิบหัว
พร้อมกลิ่นและคราบคาวเลือดสดสีแดง...
และหัวที่ผมเห็นถูกเสียบประจานนั้น เป็นหัวของคุณอภิสิทธิ์ คุณสุเทพ
และหัวของคนอีกหลายคน ที่ดูเหมือนเป็นคนใหญ่โตในบ้านเมือง
มีหัวของพลเอกเปรม หล่นบนพื้นด้วยหน้าตาเหยเก
ผมสีขาวยุ่งสยายและสกปรก สภาพยับย่น เหมือนถูกเหยียบ ทุกหัวที่เห็น
อยู่ในสภาพน่าสยดสยองทั้งสิ้น
แล้วผมเห็นนายเนวิน ยืนคอตก ถือดาบอยู่ในมือ...
ไม่แน่ใจว่าเป็นหรือตาย แต่เสื้อผ้ายับย่นปนเลือด
แล้วภาพที่ผมเห็นแต่ไกลจากเบื้องหน้า ก็เบี่ยงเบนความสนใจของผมไปโดยสิ้นเชิง
ฝันมันไม่ชัดเหมือนในหนัง แต่ภาพที่เห็นนั้น มันเป็นภาพอีกาและอีแรงบินโฉบเหนือยอดปราสาท
แล้วก็มีภาพคนจำนวนหนึ่ง...
พยายามหนีขึ้นเครื่องเฮลิคอปเตอร์จากยอดปราสาทที่กำลังจมอยู่ใต้คลื่นมวลชนสีแดง
ที่ปีนป่ายเต็มไปหมด และภาพสุดท้่ายที่เห็นก็คือ
ภาพคนฉุดคนที่พยายามขึ้นเครื่องแล้วมีเชือกผูกติดบันได
แล้วภาพเครื่องบินตกลง พร้อมกับภาพสหบาทา พร้อมเสียงโห่ร้อง...
และฉับพลัน แสงอันอำไพ จ้าก็สาดลงมา
ฟ้ากลายเป็นสีสว่าง... สว่างมาก พร้อมเสียงไชโยโห่ร้องของผู้คน...
ด้วยแสงสว่างจ้านั้น พร้อมกับความรู้สึกที่กันระหว่างใจที่เต้นระทึกกับความสยดสยองและความยินดี....??
ตาผมก็ลืมขึ้น... โธ่ ที่แท้แม่บ้านเข้ามาเปิดไฟในห้องนอนนี่เอง...
อาหารเย็นมื้อที่ผ่านมานี้ จึงเป็นอาหารที่รสชาติประหลาด ๆ
ภาพสีแดง กลิ่นคาวเลือด และเสียงโห่ร้องอันน่าสะพรึงกลัว
ยังติดอยู่ในประสาทส่วนลึกของผม
ฝันก็คือฝัน... เวลานี้ เวทีคนเสื้อแดง ก็ยังคงดำเนินต่อไป...
ความฝันนั้น ชัดแต่ก็ยังอยู่ในฝัน
ชีวิตจริง ก็คงต้องเดินกันต่อไป...
แต่ผมหวั่นใจว่า หากฝ่ายผู้ปกครองทรราษฎร์ยังคงมุ่งหน้าดูถูก กดขี่ ข่มเห่ง
และทำร้ายประชาชนต่อไป คลื่นสีแดง...
อาจจะกลายเป็นคลื่นมรณะที่นำไปสู่ฟ้าสีอำไพในฝันในโลกความจริงก็ได้...
No comments:
Post a Comment